واکنش خواندنی به وعده‌های مضحک آبی نخست وزیر رژیم صهیونیستی

اسرائیل تمثالی از جنگ آب در جهان

جوان آنلاین: این بار دومی است که بنیامین نتانیاهو رو به دوربین مردم ایران را مخاطب قرار داده و بدون اینکه خودش خنده‌اش بگیرد آنها را به آبرسانی وعده می‌دهد. کسی که امروز نماینده تفکر و ایدئولوژی است که می‌توان گفت بسیاری از مشکلات اقلیمی و آب و هوایی منطقه جنوب غرب آسیا از آن تفکر شوم ناشی می‌شود. حجت میان‌آبادی در قالب یک رشته توییت به این مسئله در فضای مجازی واکنش نشان داده است. 
اسرائیل از معدود مناطق دنیاست که در آن حکمرانی و مدیریت آب به شدت ایدئولوژیک است. سیاستگذاری و مدیریت آب در این منطقه به شدت امنیتی و نظامی و مبتنی بر اندیشه‌های صهیونیستی است. در ایدئولوژی صهیونیستی، آب نه تنها یک منبع طبیعی، ‏بلکه ابزاری کلیدی برای تحقق ایدئولوژی «بازگشت به سرزمین» و «شکوفا کردن بیابان» محسوب می‌شود. این دیدگاه ریشه در اهداف بنیانگذاران صهیونیسم دارد که آب را به عنوان ابزاری برای تغییر چهره فیزیکی و هویتی فلسطین (سرزمین اسرائیل) و اثبات «حق» یهودیان بر این سرزمین به کار گرفتند. ‏در کتاب مقدس عبری اشعیا فصل ۳۵ آمده است:
The wilderness and the dry land shall be glad; the desert shall rejoice and blossom like the crocus «بیابان به وجد خواهد آمد، صحرا پر از گل خواهد شد»
براین اساس، عبارت «Making the Desert Bloom» به مثابه شعارمرکزی سیاست‌های این رژیم تبدیل شد. ‏مبتنی بر این، دیوید بن گوریون، اولین نخست‌وزیر رژیم در سخنرانی در سال ۱۹۵۵ با عنوان «اهمیت صحرای نقب» می‌نویسد: «دولت اسرائیل نمی‌تواند وجود بیابان را در مرز‌های خود تحمل کند. اگر دولت، بیابان را از بین نبرد، بیابان ممکن است دولت را از بین ببرد.»
‏مبتنی بر این مسئله آب و حکمرانی و سیاستگذاری آب در این رژیم به یک مسئله ایدئولوژیک و امنیتی تبدیل می‌شود. بر این اساس، مسئله و سازو کار حکمرانی و سیاستگذاری آب در این رژیم، به عنوان معدود کشور‌های دنیا با ساختار حکمرانی به شدت بسته و امنیتی و ایدئولوژیک شناخته می‌شود. 
‏هر چندبه دلیل سیطره شدید نگاه‌های نظامی و ایدئولوژیک به منابع آب درسرزمین‌های اشغالی، آمار و داده‌های متقنی از منابع آب این رژیم منتشر و ارائه نمی‌شود، اماطبق برخی منابع، از حدود ۲/۵ میلیارد مترمکعب برداشت آب سالانه در سرزمین‌های اشغالی، حدود تقریبی ۶۰ درصد آب صرف مصارف کشاورزی می‌شود. ‏از میزان باقیمانده نیز حدود ۴۰۰ میلیون مترمکعب آن صرف مصارف شرب می‌شود. بیش از ۸۵ درصد آب شرب این رژیم در کل سرزمین‌های اشغالی از طریق تأسیسات نمک‌زدایی تأمین می‌شود که عمدتاً در سواحل مدیترانه متمرکز هستند که همین مسئله، آسیب پذیر ‎امنیت آبی این رژیم را به شدت افزایش داده است. 
‏مطالعات علمی و گزارش‌های متعدد نشان داده‌اند که بخش عمده‌ای از به اصطلاح تأمین و امنیت آب این رژیم، بیش از آنکه ناشی از تکنولوژی و فناوری باشد، ناشی از غصب و اشغال منابع آبی است. به نحوی که مطالعات مختلف هیدروپلتیکی نشان می‌دهند در ۶۰ سال گذشته بیش از ۳۷ مورد تنش آبی بین کشور‌های مختلف صورت گرفته و منجر به درگیری‌های نظامی شده است که از این بین، بیش از ۳۰ مورد آن مربوط به درگیری‌های رژیم‌صهیونیستی بر سر منابع آب مشترک با همسایگان سرزمین‌های اشغالی بوده است. ‏این مسئله باعث شده که اسرائیل از آب به عنوان یک سلاح و ابزار نظامی بر علیه مردم استفاده کند. 
برای مثال، در سرزمین‌های اشغالی، میزان مصرف رسمی اعلام شده آب برای ساکنان این رژیم ۲/۴ میلیارد مترمکعب در سال است، درحالی که این میزان برای فلسطینی‌ها تنها ۳۰۰ میلیون مترمکعب در سال است. (نسبت ۷ به ۱)
‏این در حالی است که بسیاری از متخصصان بی‌طرف دنیا این آمار را غیرواقعی و دستکاری شده از سوی اسرائیل اعلام می‌کنند و نسبت واقعی حق استفاده از آب اسرائیلی‌ها نسبت به فلسطینی‌ها را ۹ به یک و حتی ۱۲ به یک اعلام می‌کنند. 
‏بر این اساس، بخش مهمی از امنیت ابی در این رژیم، ناشی از اشغال و استفاده از زور نظامی و غصب منابع آبی است، اما روایت غالب شکل گرفته آن است که بخش عمده امنیت آبی این رژیم ناشی از فناوری‌ها و مدیریت عالی خودش است نه اشغال و زور و اسلحه که قطعاً این روایت‌سازی دروغ است. 
‏این رژیم در حالی وعده حل مشکلات آبی ایران را به دروغ داده است که سلاح‌سازی آب (Water Weaponization) و استفاده از آب به عنوان سلاح از سوی این رژیم بر علیه انسان‌ها تاکنون مکرر از سوی نهاد‌های معتبر بین‌المللی اعلام شده است بنابراین رژیمی که بخش مهمی از منابع آبی‌اش از اشغال و زور و غصب نظامی تأمین می‌شود و آب برای او ابزار سلاح نظامی است، نمی‌تواند ادعایی برای حل مشکلات آبی برای سایر کشور‌ها داشته باشد. 
 این رژیم نه تنها نماد سلاح‌سازی آب بلکه به عنوان تمثال جنگ آب شناخته می‌شود
‏نکته قابل تأمل دیگر آنکه بعد از سقوط دولت اسد و روی کار آمدن جولانی، اسرائیل اقدام به اشغال بیشتر اراضی بلندی‌های جولان کرد. یکی از دلایل مهم اشغال این بلندی‌ها از سوی این رژیم این بود که بخش مهمی از سرچشمه‌های رود ‎اردن و همچنین رود ‎حسبانی از بلندی‌های جولان سرچشمه می‌گیرند ‏و اشغال این اراضی با هدف تسلط بر منابع آبی بوده است. براین اساس، رژیمی که بخش عمده ازتأمین آب خود را با زور نظامی و اشغال و تجاوز تأمین می‌کند و سلاح سازی آب بر علیه مردم به عنوان حربه و تاکتیک شناخته شده او در دنیاست نمی‌تواند از اصلاح چالش‌ها و مشکلات آب درکشور‌های دیگر صحبت کند.